Leven als een bergstam in Sa pa
Door: Pat
Blijf op de hoogte en volg Patrick
19 Maart 2013 | Vietnam, Sa Pá
Sapaa.. een must-see in Vietnam. Een landschap vol met bergen en rijstenvelden. Eigenlijk wel hoe ik mij Vietnam had voorgesteld. In Sapa zouden we 1 nacht verblijven en dit gingen we in een homestay doen.
Mijn wilde eigenlijk een hotel, maar omdat wij drieen graag een homestay wilden proberen gingen we dit doen! Een homestay betekend dus bij de locals thuis, we verblieven dus bij de lokale bergstam in hun eigen huis.. Dus geen luxe niks, gewoon een bedje op de grond
met een klamboe en lokaal eten.. dat stond ons te wachten! Dat klinkt wel als een mooi avontuur he!
Dag 1#
De treinreis naar Sapa was echt prima! We deelden met zijn 4tjes een kabine waar 2 stapelbedjes in stonden. We hadden genoeg ruimte en zelfs stopcontacten om onze electronica op te laden. In de nacht zijn we allemaal wel paar keer wakker geworden.. de treinrit was prima, maar soms stopte
hij abrupt en werd je eventjes door je bed heen geslingerd :P! Maar ach voor Fleur en mij was dit tot nog toe wel 1 van de meest comfortabele manieren van reizen.
We kwamen al om half 7 aan in Sapa en werden opgewacht door een taxi chauffeur die ons naar het dorpje Sapa bracht, aangezien het treinstation nog 30km verder ligt van Sapa zelf.
De rit was schitterend! We reden in de bergen met een prachtig uitzicht op het landschap. De mist rondom de bergen maakte het ook mysterieus en ik had echt zin om lekker een stuk te gaan wandelen in de bergen!
We kwamen aan in Sapa en gingen eerst ontbijten in een hotel, waar we vervolgens ook onze spullen konden achterlaten en ons konden omkleden.
Bij binnenkomst was de hoteleigenaar zwaar in paniek! Het was er druk en wij waren bezig met onze spullen in de lobby en hij bleef maar schreeuwenn I HAVEE AA ROOOOMM! We snapten hem niet, maar uiteindelijk bedoelde hij dat er een kamertje was waar we dit moesten doen.. naja goed wij erheen en onze
spullen even bij elkaar gezocht. Daarna gingen we ontbijten. We hadden genoeg opties en het ontbijt was prima.
Na het ontbijt maakten we kennis met Tung, onze gidse. Een pittige dame zeg! 16 jaar oud en ze hoorde bij de Hmong tribe. Dit is dus de bergstam waar we gingen verblijven. We hadden al onze spullen achtergelaten in het hotel en alleen wat kleding en drinken meegenomen, aangezien we in onze homestay toch
niks qua luxe apparaten konden gebruiken. Toen we uit het hotel gingen wachtte er een stuk of 10 Hmong vrouwen op ons en zij zouden met ons gaan meelopen naar het dorp. We werden al gewaarschuwd dat deze vrouwen allerlei spullen zouden gaan verkopen dus we waren een beetje op onze hoede.
Maarr ja als je toch zo met elkaar loopt dik 12km ga je toch praten met elkaar. De wandeling was echt een spectakel opzich! Het landschap zo mooi en met wat geklim en geklauter liepen we door het vallei heen. Ongeveer na zo een 7km gingen we lunchen en toen begon ineens de verkoop..
Ze waren erg agressief en opdringerig.. En zoiets heb ik nog nooitt meegemaakt. Het lullige was gewoon dat we contact met ze hadden gemaakt en al een paar uur met ze hadden gesproken. Ook hielpen ze ons bij moeilijke opstapjes en bij het wandelen zelf.. Dusja je voelt je toch soort van schuldig als je niks koopt!
Dus Fleur kocht een armbandje bij een jonge meisje van 12 jaar oud die echt ontzettend lief was! Mijn moeder kocht ook een paar spullen, want zij was af en toe geholpen bij het klimmen op rotsen enzo..
Maar dit was niet genoeg want ze bleven maar aandringen!! Op een gegeven moment hadden wij er genoeg van dus gingen we in het restaurantje zitten, maar ook toen lieten ze ons niet met rust! Het was vervelend dat het zo ging, maar goed geef die mensen ongelijk!? Wij zijn de enigste bron van inkomsten voor ze dus het is
voor hen gewoon een kwestie van overleven.
Toen het eten kwam lieten ze ons gelukkig met rust en konden we rustig eten. Het eten was basic, maar wel lekker! Daarna liepen we verder en we begonnen steeds meer bewondering te krijgen voor onze gidse!
Ze is pas 16 jaar oud, al verloofd, heeft een eigen huis en heeft gestudeerd. En pittig dat ze was! Niks maakte haar moe en ze droeg zelfs de tassen van een ouder stel die het moeilijk had met de wandeling. We moesten nog dik 5km lopen, maar nu kwamen we wel door de dorpjes heen van de bergstammen. Op een gegeven moment
liepen we langs Tung haar huis en ze was zo gastvrij om haar huis te laten zien. Tjjaa het huis was behoorlijk anders dan wij gewend zijn. Ze koken op 1 vuurpitje op de grond. Ze slapen op een rietenmatje op de grond en jaa het was gewoon een shock om dat te zien, maar wel weer erg mooi op een bepaalde manier.
Haar verloofde was ook thuis en het schijnt zo te zijn dat de mannen in het dorp bijna niks doen, maar alleen de vrouwen werken! De mannen tillen wel wat zware bamboo takken en zoeken hout bij elkaar voor het vuur.. maar meer doen ze ook niet!
Dat is natuurlijk wel bijzonder om te horen en te zien!
Nog maar 3km lopen vol de heuvels en bergen op. Was behoorlijk pittig en vooral mijn moeder had het er wel goed zwaar mee, wat ook niet gek is. Uiteindelijk kwamen we aan in onze homestay en maakte we kennis met de familie waar wij gingen overnachten. Gelukkig sprak de de moeder wat Engels samen met Tung dus konden we wel praten met elkaar!
We sliepen er met zijn 8en, maar een ouder Australisch koppen ging weg. Ze vonden het te primitief en hun gezondheid was niet echt goed. Dus zij pakte een taxi terug en Tung wandelde met hen mee. We bleven dus met 6 man over. Wij met zijn 4en en 2 Israelische jongens.
De familie was erg lief en gastvrij! Ze waren getround, hadden 3 kinderen en 1 geadopteerd kindje en ook opa en oma sliepen bij hen in. Een gezellige boel dus! We wilden douchen en ze hadden gewoon echt een westerse douche en toilet. Dit is ook verplicht als zij een homestay willen beginnen dus dit was een dikke meevaller.
Want zij gooien waterkannetjes over zich heen als zij zich willen douchen.. maar dat was voor ons gelukkig niet zo.
Na de douche gingen we naar onze slaapzaal.. om het maar zo te noemen. Het was een grote zolder met normale matrassen op de grond.. Ook dit was een meevaller want ik had gewoon strooie matrasjes verwacht met een lakentje, maar nee gewoon westerse matrassen met een dikke deken tegnen de kou en een klamboe tegen de insecten!
De homestay was een soort boerderij. Ze hadden een paar buffels, kippen, varkens en een hond met een puppy. Ik genoot er zo van.. zo primitief leven, maar toch zo mooi en dankbaar voor wat ze hebben!
Een uur later gingen we eten en Tung was terug. Zij had samen met de familie gekookt en ik vond het schitterend hoe ze het deden. Gewoon op 1 vuurpitje maakte ze ons eten klaar en er was van alles. Rijst, noodles, soep, varkensvlees en groentes. Het eten was gewoon prima, je kan natuurlijk niet teveel verwachten. Het varkensvlees was wel
erg bijzonder. Want het is een varkenspoot wat een tijd gerookt wordt boven de vuurpit. Normaal eten ze dit met festiviteiten, maar voor ons maakten ze dit speciaal klaar.. dat is dus wel erg lief.
Na het eten gingen we om de vuurpit heen zitten met zijn allen. Mijn moeder was al naar bed, want voor haar was het natuurlijk een flinke schok. Als je liever in een hotel zit en dan ineens zo primitief ergens bij een bergstam slaapt is dat wel een flinke verandering natuurlijk.
Wij bleven nog wakker samen met de familie en onze Israelische vrienden. We hebben het over van alles en nog wat gehad. Over de toestanden in Israel. Over het dorpsleven met de familie en Tung.. We mochten ook rijstenwijn proberen.. we kregen een shotglaasje met dit goedje erin. We vroegen nog of we het in 1 keer moesten drinken, maar in 3x was ook goed.
Die rijstenwijn proeft gewoon naar Raki ofzo! Ze konden ons ook niet vertellen hoeveel alchohol erin zat.. dus na 2 shotjes hielden we het wel voor gezien! Ze vertelden dat zij een klein bedragje krijgen
voor de gasten die er verblijven. Ze maken er niet veel winst op, maar ze doen het gewoon puur omdat ze het leuk en gezellig vinden! En dat vond ik wel echt een mooi iets! Tung vertelde ook dat deze familie voor hun begrippen rijk is.. haha wij kunnen ons dat niet voorstellen. Ze hadden een wat groter huis en vee, maar rijk is in onze begrippen wel iets heel anders!
We zagen dat zij moe werden, want het dorpsleven begint al om een uur of 5! Dus gingen wij maar slapen, want ze bleven puur wakker voor ons en dat is wel een beetje zielig he!
Dag 2#
We konden best wel lekker uitslapen en ik moet toegeven dat ik best een prima nachtrust heb gehad! Wel vloog er een eend rond ofzo.. of wat het ook was.. maar voor de rest vrij weinig gehoord. Tung was al vroeg wakker en was bezig om rijst pannenkoeken te bakken voor ons. Wel grappig dat zij alles met rijst doen! De pannenkoeken waren prima te doen, met een beetje zelfgemaakte
fruit marmalade was het een geslaagde maaltijd. Het was tijd om onze spullen te pakken en de familie gedag te zeggen. We lieten een mooi zakcentje voor ze achter en Fleur had een flesje rijstenwijn gekocht van ze. Vandaag gingen we 7km lopen wat maar de helft is van de dag daarvoor.. maar deze 7km waren wel anders.
We liepen tegen de bergen in, door blubber heen en hadden wat meer weerstand dan gisteren. Wij vonden het hartstikke gaaf! We zijn allemaal wel een keer uitgegleden behalve Emiel (lucky basterd :P!). Alleen mijn moeder vond het wel erg heftig en dit was niet helemaal wat ze verwacht had.
Het was een hele mooie trekking. We werden dan wel weer gevolgd door verkopers, maar vandaag trapten wij er niet in en lieten ons niet helpen!
We kwamen bij een waterval aan en dit was wel een mooi moment om onze 16-jarige gidse een fooitje te geven. Ze kon het eerst niet helemaal geloven, maar ze was er wel erg blij mee. Ze wilt gaan trouwen dus geld is altijd mooi meegenomen lijkt me. We gingen verder en met nog maar een paar kilometer in het vooruitzicht hadden we bijna onze trekking gehad. Wat jammer was want vooral Fleur
kon er geen genoeg van krijgen. We waren er bijna, maar eerst staken we een rivier over via een brug. Emiel vond het wel een mooi zwem momentje en dook samen met de Israeliers het water in! Ik bleef als een echte lifeguard van een afstandje kijken :)!
Onze laatste klim en die was wel vrij pittig. Het was warm en we hadden allemaal wel een beetje last van spierpijn of vermoeidheid. Na onze klim werden we beloond met noodles en zouden we per bus terug gebracht worden naar Sapa Town.
We waren weer terug in het hotel waar we onze spullen hadden achtergelaten. We konden ons hier douchen en weer tot onszelf komen wat wel echt lekker was. Daarna gingen we even de stad in en hebben Fleur en ik beetje rondgedwaalt over een marktje en koffie gedronken in een leuk koffiehuisje.
De jongen die hier werkte wilde gitaar leren spelen en Engels leren. Dus daar konden we hem wel een handje mee helpen! Wel gek dat in Vietnam veel deuren voor je open gaan als je Engels spreekt.. terwijl het bij ons opzich normaal is dat je Engels kan!?
Kort daarna werden we naar het treinstation gebracht en pakten we weer de trein naar onze uitvalsbasis Hanoi!
Okee jongens dit was Sapa. Ik vond het zelf 1 van de vetste en mooiste ervaringen tot nog toe. Hoe die mensen leven en samen 1 zijn met de natuur is fascinerend. Ook het uitzicht over het vallei vanuit onze homestay was echt schitterend. De trekking zelf was de 1e dag niet heel uitdagend, maar de tweede dag gelukkig wel!
Jaa als we weer in Vietnam zijn gaan we zeker terug naar Sapa en ik kan dit ook echt iedereen aanraden!
Hele dikke kus van ons. Ik hoop dat het een keer klaar is met de kou in Nederland!!
We loveee youu x
Mijn wilde eigenlijk een hotel, maar omdat wij drieen graag een homestay wilden proberen gingen we dit doen! Een homestay betekend dus bij de locals thuis, we verblieven dus bij de lokale bergstam in hun eigen huis.. Dus geen luxe niks, gewoon een bedje op de grond
met een klamboe en lokaal eten.. dat stond ons te wachten! Dat klinkt wel als een mooi avontuur he!
Dag 1#
De treinreis naar Sapa was echt prima! We deelden met zijn 4tjes een kabine waar 2 stapelbedjes in stonden. We hadden genoeg ruimte en zelfs stopcontacten om onze electronica op te laden. In de nacht zijn we allemaal wel paar keer wakker geworden.. de treinrit was prima, maar soms stopte
hij abrupt en werd je eventjes door je bed heen geslingerd :P! Maar ach voor Fleur en mij was dit tot nog toe wel 1 van de meest comfortabele manieren van reizen.
We kwamen al om half 7 aan in Sapa en werden opgewacht door een taxi chauffeur die ons naar het dorpje Sapa bracht, aangezien het treinstation nog 30km verder ligt van Sapa zelf.
De rit was schitterend! We reden in de bergen met een prachtig uitzicht op het landschap. De mist rondom de bergen maakte het ook mysterieus en ik had echt zin om lekker een stuk te gaan wandelen in de bergen!
We kwamen aan in Sapa en gingen eerst ontbijten in een hotel, waar we vervolgens ook onze spullen konden achterlaten en ons konden omkleden.
Bij binnenkomst was de hoteleigenaar zwaar in paniek! Het was er druk en wij waren bezig met onze spullen in de lobby en hij bleef maar schreeuwenn I HAVEE AA ROOOOMM! We snapten hem niet, maar uiteindelijk bedoelde hij dat er een kamertje was waar we dit moesten doen.. naja goed wij erheen en onze
spullen even bij elkaar gezocht. Daarna gingen we ontbijten. We hadden genoeg opties en het ontbijt was prima.
Na het ontbijt maakten we kennis met Tung, onze gidse. Een pittige dame zeg! 16 jaar oud en ze hoorde bij de Hmong tribe. Dit is dus de bergstam waar we gingen verblijven. We hadden al onze spullen achtergelaten in het hotel en alleen wat kleding en drinken meegenomen, aangezien we in onze homestay toch
niks qua luxe apparaten konden gebruiken. Toen we uit het hotel gingen wachtte er een stuk of 10 Hmong vrouwen op ons en zij zouden met ons gaan meelopen naar het dorp. We werden al gewaarschuwd dat deze vrouwen allerlei spullen zouden gaan verkopen dus we waren een beetje op onze hoede.
Maarr ja als je toch zo met elkaar loopt dik 12km ga je toch praten met elkaar. De wandeling was echt een spectakel opzich! Het landschap zo mooi en met wat geklim en geklauter liepen we door het vallei heen. Ongeveer na zo een 7km gingen we lunchen en toen begon ineens de verkoop..
Ze waren erg agressief en opdringerig.. En zoiets heb ik nog nooitt meegemaakt. Het lullige was gewoon dat we contact met ze hadden gemaakt en al een paar uur met ze hadden gesproken. Ook hielpen ze ons bij moeilijke opstapjes en bij het wandelen zelf.. Dusja je voelt je toch soort van schuldig als je niks koopt!
Dus Fleur kocht een armbandje bij een jonge meisje van 12 jaar oud die echt ontzettend lief was! Mijn moeder kocht ook een paar spullen, want zij was af en toe geholpen bij het klimmen op rotsen enzo..
Maar dit was niet genoeg want ze bleven maar aandringen!! Op een gegeven moment hadden wij er genoeg van dus gingen we in het restaurantje zitten, maar ook toen lieten ze ons niet met rust! Het was vervelend dat het zo ging, maar goed geef die mensen ongelijk!? Wij zijn de enigste bron van inkomsten voor ze dus het is
voor hen gewoon een kwestie van overleven.
Toen het eten kwam lieten ze ons gelukkig met rust en konden we rustig eten. Het eten was basic, maar wel lekker! Daarna liepen we verder en we begonnen steeds meer bewondering te krijgen voor onze gidse!
Ze is pas 16 jaar oud, al verloofd, heeft een eigen huis en heeft gestudeerd. En pittig dat ze was! Niks maakte haar moe en ze droeg zelfs de tassen van een ouder stel die het moeilijk had met de wandeling. We moesten nog dik 5km lopen, maar nu kwamen we wel door de dorpjes heen van de bergstammen. Op een gegeven moment
liepen we langs Tung haar huis en ze was zo gastvrij om haar huis te laten zien. Tjjaa het huis was behoorlijk anders dan wij gewend zijn. Ze koken op 1 vuurpitje op de grond. Ze slapen op een rietenmatje op de grond en jaa het was gewoon een shock om dat te zien, maar wel weer erg mooi op een bepaalde manier.
Haar verloofde was ook thuis en het schijnt zo te zijn dat de mannen in het dorp bijna niks doen, maar alleen de vrouwen werken! De mannen tillen wel wat zware bamboo takken en zoeken hout bij elkaar voor het vuur.. maar meer doen ze ook niet!
Dat is natuurlijk wel bijzonder om te horen en te zien!
Nog maar 3km lopen vol de heuvels en bergen op. Was behoorlijk pittig en vooral mijn moeder had het er wel goed zwaar mee, wat ook niet gek is. Uiteindelijk kwamen we aan in onze homestay en maakte we kennis met de familie waar wij gingen overnachten. Gelukkig sprak de de moeder wat Engels samen met Tung dus konden we wel praten met elkaar!
We sliepen er met zijn 8en, maar een ouder Australisch koppen ging weg. Ze vonden het te primitief en hun gezondheid was niet echt goed. Dus zij pakte een taxi terug en Tung wandelde met hen mee. We bleven dus met 6 man over. Wij met zijn 4en en 2 Israelische jongens.
De familie was erg lief en gastvrij! Ze waren getround, hadden 3 kinderen en 1 geadopteerd kindje en ook opa en oma sliepen bij hen in. Een gezellige boel dus! We wilden douchen en ze hadden gewoon echt een westerse douche en toilet. Dit is ook verplicht als zij een homestay willen beginnen dus dit was een dikke meevaller.
Want zij gooien waterkannetjes over zich heen als zij zich willen douchen.. maar dat was voor ons gelukkig niet zo.
Na de douche gingen we naar onze slaapzaal.. om het maar zo te noemen. Het was een grote zolder met normale matrassen op de grond.. Ook dit was een meevaller want ik had gewoon strooie matrasjes verwacht met een lakentje, maar nee gewoon westerse matrassen met een dikke deken tegnen de kou en een klamboe tegen de insecten!
De homestay was een soort boerderij. Ze hadden een paar buffels, kippen, varkens en een hond met een puppy. Ik genoot er zo van.. zo primitief leven, maar toch zo mooi en dankbaar voor wat ze hebben!
Een uur later gingen we eten en Tung was terug. Zij had samen met de familie gekookt en ik vond het schitterend hoe ze het deden. Gewoon op 1 vuurpitje maakte ze ons eten klaar en er was van alles. Rijst, noodles, soep, varkensvlees en groentes. Het eten was gewoon prima, je kan natuurlijk niet teveel verwachten. Het varkensvlees was wel
erg bijzonder. Want het is een varkenspoot wat een tijd gerookt wordt boven de vuurpit. Normaal eten ze dit met festiviteiten, maar voor ons maakten ze dit speciaal klaar.. dat is dus wel erg lief.
Na het eten gingen we om de vuurpit heen zitten met zijn allen. Mijn moeder was al naar bed, want voor haar was het natuurlijk een flinke schok. Als je liever in een hotel zit en dan ineens zo primitief ergens bij een bergstam slaapt is dat wel een flinke verandering natuurlijk.
Wij bleven nog wakker samen met de familie en onze Israelische vrienden. We hebben het over van alles en nog wat gehad. Over de toestanden in Israel. Over het dorpsleven met de familie en Tung.. We mochten ook rijstenwijn proberen.. we kregen een shotglaasje met dit goedje erin. We vroegen nog of we het in 1 keer moesten drinken, maar in 3x was ook goed.
Die rijstenwijn proeft gewoon naar Raki ofzo! Ze konden ons ook niet vertellen hoeveel alchohol erin zat.. dus na 2 shotjes hielden we het wel voor gezien! Ze vertelden dat zij een klein bedragje krijgen
voor de gasten die er verblijven. Ze maken er niet veel winst op, maar ze doen het gewoon puur omdat ze het leuk en gezellig vinden! En dat vond ik wel echt een mooi iets! Tung vertelde ook dat deze familie voor hun begrippen rijk is.. haha wij kunnen ons dat niet voorstellen. Ze hadden een wat groter huis en vee, maar rijk is in onze begrippen wel iets heel anders!
We zagen dat zij moe werden, want het dorpsleven begint al om een uur of 5! Dus gingen wij maar slapen, want ze bleven puur wakker voor ons en dat is wel een beetje zielig he!
Dag 2#
We konden best wel lekker uitslapen en ik moet toegeven dat ik best een prima nachtrust heb gehad! Wel vloog er een eend rond ofzo.. of wat het ook was.. maar voor de rest vrij weinig gehoord. Tung was al vroeg wakker en was bezig om rijst pannenkoeken te bakken voor ons. Wel grappig dat zij alles met rijst doen! De pannenkoeken waren prima te doen, met een beetje zelfgemaakte
fruit marmalade was het een geslaagde maaltijd. Het was tijd om onze spullen te pakken en de familie gedag te zeggen. We lieten een mooi zakcentje voor ze achter en Fleur had een flesje rijstenwijn gekocht van ze. Vandaag gingen we 7km lopen wat maar de helft is van de dag daarvoor.. maar deze 7km waren wel anders.
We liepen tegen de bergen in, door blubber heen en hadden wat meer weerstand dan gisteren. Wij vonden het hartstikke gaaf! We zijn allemaal wel een keer uitgegleden behalve Emiel (lucky basterd :P!). Alleen mijn moeder vond het wel erg heftig en dit was niet helemaal wat ze verwacht had.
Het was een hele mooie trekking. We werden dan wel weer gevolgd door verkopers, maar vandaag trapten wij er niet in en lieten ons niet helpen!
We kwamen bij een waterval aan en dit was wel een mooi moment om onze 16-jarige gidse een fooitje te geven. Ze kon het eerst niet helemaal geloven, maar ze was er wel erg blij mee. Ze wilt gaan trouwen dus geld is altijd mooi meegenomen lijkt me. We gingen verder en met nog maar een paar kilometer in het vooruitzicht hadden we bijna onze trekking gehad. Wat jammer was want vooral Fleur
kon er geen genoeg van krijgen. We waren er bijna, maar eerst staken we een rivier over via een brug. Emiel vond het wel een mooi zwem momentje en dook samen met de Israeliers het water in! Ik bleef als een echte lifeguard van een afstandje kijken :)!
Onze laatste klim en die was wel vrij pittig. Het was warm en we hadden allemaal wel een beetje last van spierpijn of vermoeidheid. Na onze klim werden we beloond met noodles en zouden we per bus terug gebracht worden naar Sapa Town.
We waren weer terug in het hotel waar we onze spullen hadden achtergelaten. We konden ons hier douchen en weer tot onszelf komen wat wel echt lekker was. Daarna gingen we even de stad in en hebben Fleur en ik beetje rondgedwaalt over een marktje en koffie gedronken in een leuk koffiehuisje.
De jongen die hier werkte wilde gitaar leren spelen en Engels leren. Dus daar konden we hem wel een handje mee helpen! Wel gek dat in Vietnam veel deuren voor je open gaan als je Engels spreekt.. terwijl het bij ons opzich normaal is dat je Engels kan!?
Kort daarna werden we naar het treinstation gebracht en pakten we weer de trein naar onze uitvalsbasis Hanoi!
Okee jongens dit was Sapa. Ik vond het zelf 1 van de vetste en mooiste ervaringen tot nog toe. Hoe die mensen leven en samen 1 zijn met de natuur is fascinerend. Ook het uitzicht over het vallei vanuit onze homestay was echt schitterend. De trekking zelf was de 1e dag niet heel uitdagend, maar de tweede dag gelukkig wel!
Jaa als we weer in Vietnam zijn gaan we zeker terug naar Sapa en ik kan dit ook echt iedereen aanraden!
Hele dikke kus van ons. Ik hoop dat het een keer klaar is met de kou in Nederland!!
We loveee youu x
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
