DE busrit
Door: Pat
Blijf op de hoogte en volg Patrick
25 Maart 2013 | Vietnam, Hoi An
Okee the story continues over onze bizarre busrit!
We waren allemaal wel van slag af en mijn moeder had het niet meer en knapte gewoon echt even. Ook niet gek, want zelfs na alles wat wij hebben gezien en meegemaakt vonden wij deze bus ook echt een echt erg.
Dus we wilden onze baggage erin leggen en alles zat al vol met scooters enzo.. okee vaag naja ze hebben het er hardhandig tussen gepropt en we konden een bedje uitkiezen. Het waren hele smalle 1 persoons stapelbedden, de kussen waren gescheurd, als je erop lag kreeg je irritatie plekken in je nek en gewoon echt heeel erg smerig.
Tja in zo een situatie probeer je maar het beste ervan te maken dus kozen een plekje uit, maar werden weggestuurd want die plekken waren voor Vietnamezen. Natuurlijk! Want het waren de beste plekken en de bevolking gaat bijna eerst. Mijn moeder begon in paniek te raken en de chauffeur bleef doorschreeuwen tegen haar.. Dus we werden boos op hem maar hij bleef aandringen dat we weg moesten.
Hij probeerde zelfs Emil zijn tas nog te pakken enzo.. naja gewoon heel bizar. Dus we gingen op de bovenste bedden liggen en dit was dan wel weer oke. We kregen een vies dekentje en ik had ook nog die gitaar. Dusja ik moest maar half op mijn gitaar gaan slapen, want ik durfde hem nergens anders neer te leggen..
In deze bussen worden vaak toeristen beroofd en bedreigd.. dus we waren flink op onze hoede.
We begonnen te rijden en stopten om nog meer mensen op te halen, maar de bus zat vol! Dus die mensen moesten blijven staan en werden na een stukje er ineens weer uitgekickt en moesten wachten op een andere bus. Ik hoop nog steeds dat het met ze goed is gekomen. Er stapten weer allemaal Vietnamezen in en die gingen in de gangpaden slapen. Dus als je 's nachts eruit wilde dan was de kans groot dat je op iemand stapte..
Tjaa gewoon echt niet normaal allemaal hoor! Emil en ik hebben onze ogen uitgekeken hoe deze chauffeur rijdt. Emil zei zelfs achteraf.. ik ben nooit bang, maar soms dacht ik echt dat we dood zouden gaan.. En jaa hij reed ook echt echt eng!
We gingen stoppen om even wat te drinken en eventueel te eten. Dus ik stap uit en Fleur vergat iets te pakken. Ineens hoor ik Fleur roepen jaaa de chauffeur kneep me vol in mijn bil, maar hij liep snel weg. Ik erachteraan en riep Emil erbij. We probeerden hem duidelijk te maken dat het echt niet normaal was en dat hij moest oppassen en dat ik hem in de gaten ga houden. Hij deed alsof hij van niks wist
de klootzak! We stapten weer in en we probeerden te gaan slapen..
Ineens midden in de nacht trok 1 van de personeelsleden bijna mijn deken weg. Dus ik schrok wakker en trok hem hardhandig terug. Want het was best wel koud gewoon in de bus en jaa dan maar dat vieze dekentje! Dus hij loopt naar een andere toerist. Pakt zijn deken af, hij werd stomverbaasd wakker en kreeg een babydekentje ervoor terug.
Zijn deken ging naar een Vietnameze man die het blijkbaar koud had en nog een dekentje wilde. Ik heb er verbaasd naar zitten kijken.. echt niet normaal hoe dit allemaal ging.
Je moest gewoon vechten voor je plek, vechten voor je spullen en je vieze dekens!
Het was 6 uur en we kwamen aan in Nha Trang. Na 12 uur in die helse bus vond ik het ook wel mooi geweest en hoopte dat we eruit gingen. Onze spullen werden op straat geknald, ze krijsden dat we eruit moesten en we waren er alleen maar blij om. Wat een rit zeg nondejuu!
We stopten bij een lekker Frans bakkertje en hebben hier ff koffie gedronken en proberen bij te komen. Niemand had echt goed geslapen, want we waren allemaal wel bezorgd of het allemaal wel goed zou gaan.. maaar we hadden het overleefd allemaal en nu wachten op de volgende bus die ons het laatste stuk naar Mui Ne ging brengen.
Het klinkt allemaal heel dramatisch, maar geloof me het was echt de slechtste rit die ik ooit heb gehad!
Om 7 uur werden we opgepikt door weeer een slaapbus en we kregen te horen dat het nog zo een 7 uur rijden was. Toen we de slaapbus zagen gingen we weer van het ergste uit, maar nee dit was weer een stapelbedden bus zoals die andere, maar tenminste schoon! Dus we stapten blij in en vervolgde onze reis naar Mui Ne waar we pas om 4 uur aankwamen in de middag.
Oftewel.. bijna 24 uur in bussen gezeten en we waren er ook wel helemaaal klaar mee.
Tjaa laatste wat ik hierover zeg... een bijzondere ervaring. Alle mindere busreizen en treinen die we hebben gehad vallen in het niets vergeleken met dit. Zo leer je wel goed om je maar over te geven aan wat er gebeurd!
We waren gewoon genaaid door de vrouw die ons de tickets verkocht met haar mooie praatjes, maar ook dat hoort bij het reizen in zulke landen.
Het goeie nieuws.. we leven nog en achteraf kan ik er wel een beetje om lachen. Dat gewoon iemand je deken wil jatten, omdat een Vietnamees het koud heeft whahaah is toch ******* niet normaal!!??
We waren allemaal wel van slag af en mijn moeder had het niet meer en knapte gewoon echt even. Ook niet gek, want zelfs na alles wat wij hebben gezien en meegemaakt vonden wij deze bus ook echt een echt erg.
Dus we wilden onze baggage erin leggen en alles zat al vol met scooters enzo.. okee vaag naja ze hebben het er hardhandig tussen gepropt en we konden een bedje uitkiezen. Het waren hele smalle 1 persoons stapelbedden, de kussen waren gescheurd, als je erop lag kreeg je irritatie plekken in je nek en gewoon echt heeel erg smerig.
Tja in zo een situatie probeer je maar het beste ervan te maken dus kozen een plekje uit, maar werden weggestuurd want die plekken waren voor Vietnamezen. Natuurlijk! Want het waren de beste plekken en de bevolking gaat bijna eerst. Mijn moeder begon in paniek te raken en de chauffeur bleef doorschreeuwen tegen haar.. Dus we werden boos op hem maar hij bleef aandringen dat we weg moesten.
Hij probeerde zelfs Emil zijn tas nog te pakken enzo.. naja gewoon heel bizar. Dus we gingen op de bovenste bedden liggen en dit was dan wel weer oke. We kregen een vies dekentje en ik had ook nog die gitaar. Dusja ik moest maar half op mijn gitaar gaan slapen, want ik durfde hem nergens anders neer te leggen..
In deze bussen worden vaak toeristen beroofd en bedreigd.. dus we waren flink op onze hoede.
We begonnen te rijden en stopten om nog meer mensen op te halen, maar de bus zat vol! Dus die mensen moesten blijven staan en werden na een stukje er ineens weer uitgekickt en moesten wachten op een andere bus. Ik hoop nog steeds dat het met ze goed is gekomen. Er stapten weer allemaal Vietnamezen in en die gingen in de gangpaden slapen. Dus als je 's nachts eruit wilde dan was de kans groot dat je op iemand stapte..
Tjaa gewoon echt niet normaal allemaal hoor! Emil en ik hebben onze ogen uitgekeken hoe deze chauffeur rijdt. Emil zei zelfs achteraf.. ik ben nooit bang, maar soms dacht ik echt dat we dood zouden gaan.. En jaa hij reed ook echt echt eng!
We gingen stoppen om even wat te drinken en eventueel te eten. Dus ik stap uit en Fleur vergat iets te pakken. Ineens hoor ik Fleur roepen jaaa de chauffeur kneep me vol in mijn bil, maar hij liep snel weg. Ik erachteraan en riep Emil erbij. We probeerden hem duidelijk te maken dat het echt niet normaal was en dat hij moest oppassen en dat ik hem in de gaten ga houden. Hij deed alsof hij van niks wist
de klootzak! We stapten weer in en we probeerden te gaan slapen..
Ineens midden in de nacht trok 1 van de personeelsleden bijna mijn deken weg. Dus ik schrok wakker en trok hem hardhandig terug. Want het was best wel koud gewoon in de bus en jaa dan maar dat vieze dekentje! Dus hij loopt naar een andere toerist. Pakt zijn deken af, hij werd stomverbaasd wakker en kreeg een babydekentje ervoor terug.
Zijn deken ging naar een Vietnameze man die het blijkbaar koud had en nog een dekentje wilde. Ik heb er verbaasd naar zitten kijken.. echt niet normaal hoe dit allemaal ging.
Je moest gewoon vechten voor je plek, vechten voor je spullen en je vieze dekens!
Het was 6 uur en we kwamen aan in Nha Trang. Na 12 uur in die helse bus vond ik het ook wel mooi geweest en hoopte dat we eruit gingen. Onze spullen werden op straat geknald, ze krijsden dat we eruit moesten en we waren er alleen maar blij om. Wat een rit zeg nondejuu!
We stopten bij een lekker Frans bakkertje en hebben hier ff koffie gedronken en proberen bij te komen. Niemand had echt goed geslapen, want we waren allemaal wel bezorgd of het allemaal wel goed zou gaan.. maaar we hadden het overleefd allemaal en nu wachten op de volgende bus die ons het laatste stuk naar Mui Ne ging brengen.
Het klinkt allemaal heel dramatisch, maar geloof me het was echt de slechtste rit die ik ooit heb gehad!
Om 7 uur werden we opgepikt door weeer een slaapbus en we kregen te horen dat het nog zo een 7 uur rijden was. Toen we de slaapbus zagen gingen we weer van het ergste uit, maar nee dit was weer een stapelbedden bus zoals die andere, maar tenminste schoon! Dus we stapten blij in en vervolgde onze reis naar Mui Ne waar we pas om 4 uur aankwamen in de middag.
Oftewel.. bijna 24 uur in bussen gezeten en we waren er ook wel helemaaal klaar mee.
Tjaa laatste wat ik hierover zeg... een bijzondere ervaring. Alle mindere busreizen en treinen die we hebben gehad vallen in het niets vergeleken met dit. Zo leer je wel goed om je maar over te geven aan wat er gebeurd!
We waren gewoon genaaid door de vrouw die ons de tickets verkocht met haar mooie praatjes, maar ook dat hoort bij het reizen in zulke landen.
Het goeie nieuws.. we leven nog en achteraf kan ik er wel een beetje om lachen. Dat gewoon iemand je deken wil jatten, omdat een Vietnamees het koud heeft whahaah is toch ******* niet normaal!!??
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
