De bolaven plateau

Onze tijd in Laos zit er bijnaa op en dan gaan we naar Vietnam toe en daar gaan we mijn moeden en haar vriend zien! Toch weer een stukje dichterbij huis.. want toch besef je als je zo ver weg bent en zo een lange tijd.. hoe belangrijk familie/vrienden zijn, maar ook hoe perfect Nederland geregeld is met alles. Helemaal in Laos waar de mensen echt arm zijn is het moeilijk om te zien hoe hun voorzieningen zijn.. en wat wij allemaal wel niet hebben. Najaa goed in Paksong werd dit contrast nog groter.


Dag 1#
Onze rit naar Paksong was opzich al bijzonder. Eerst gingen we met een soort van tuktuk naar het busstation. Fleur zat op een prinsessenbank.. en ik zat achterop de motor bij onze vriendelijke chauffeur. Naja zo begon onze trip al. Wij komen aan op het busstation, worden in een tuktuk gepleurd, waar allemaal lokale bevolking in zat. Nouu en ze vonden het toch spannend om ineenss witte europese mensen zo dichtbij hun te hebben. We waren gewoon een attractie, want ze zaten ons de hele tijd aan te kijken haha.
Naast ons zat een klein kindje van een jaar of 3.. met echt een gigantische tumor/gezwel op zijn neusje.. en jaa dat zijn de moeilijke dingen die je ziet hier in Laos. De gezondheidszorg is gewoon zo slecht.. er hangen soms zelfs posters wat je moet doen als iemand de griep heeft..
We stonden nog steeds stil en er werden allemaal goederen ingeladen. Zakken rijst enzo.. maar ook kwam er ineens een man naast mij staan met 2 levende eenden aan een touwtje vastgebonden.. We zaten super krap.. normaal gaan er in zo een tuktuk misschien
12 mensen.. en wij zaten er met uhhh 33 man in ofzo hahaha echt gekkehuis. De rit duurde maar een uur, maar we kwamen eruit alsof we uuuureen in die tuktuk hadden gezeten.
Maar wel was het echt een bijzondere rit tussen die locals hahaa wat waren zij verbaasd zeg dat wij ook naar Paksong gingen.
Naja zo toeristisch was Paksong dus.. we stapten uit en mensen stonden met mond open verbaasd te kijken dat ze ons zagen.. en ook keken ze ons helemaal na als we voorbij liepen. Paksong heeft echt zijn charmes, want het is totaaaaal niet toeristich. Geen supermarkten niks.. je koopt gewoon je eten bij de buurman die een paar zakken chips in zijn woonkamer heeft liggen enzo hahaa..alleen wat een puinzooi zeg. Op een grote voetbalveld lag er meer plastic dan gras.. en overal vervallen gebouwen en ook het "ziekenhuis" was een lachertje..
Dus jaa deze mensen zijn echt arm en voor hun natuurlijk bijzonder dat er een paar toeristen in het dorp zijn. We waren op zoek naar een guesthouse en aan het einde van het dorp waren er 2 guesthouses.
We kozen 1 van de 2 en we werden vriendelijk ontvangen door onze gastheer. Gelukkig sprak hij wel wat Engels en was hij natuurlijk toeristen gewend.. dus dit was een veilige basis.
Ons huisje was mooi schoon, ruim en best wel goedkoop dus dat was wel lekker!

In de Lonely Planet lazen we iets over een koffiehuisje wat gerund wordt door een Nederlander. Zij hebben de beste koffie's, internet en veel informatie over de omgeving van de Bolaven.
Dus dat vraagt natuurlijk om een bezoekje. Wij erheen.. eerst wist niemand waar het was.. dus we hebben echt flink moeten zoeken. Komen we aan.. Geen Nederlander te bekennen, wel zijn vrouw waarschijnlijk en dochter.
Er was geen wifi, maar de koffie was wel lekker haha!
Goed dus wij maar pinnen en terug naar het guesthouse. We zagen posters dat er 1 of ander festival/feest gebeuren was en ze waren een podium en standjes aan het opbouwen van allerlei grote merken op het voetbalveld. Dat festival was gewoon.. vandaag!??! Hahah hoe relaxt is die dan he. Het werd avond en het was dus festival tijd. We hadden al wat andere toeristen gezien en we hadden eigenlijk wel verwacht dat zij ook naar het festival zouden komen.. maar nee wij waren de enige toeristen!
Het festival was best wel leuk eigenlijk.. ook omdat we het totaal niet verwachtte. Er waren een paar eetstalletjes, mensen waren aan het gokken op straat en er waren allerlei promotie standjes van Knorr, Unielever en nog meer merken.
Dus wij ff rondlopen en die mensen snapten er helemaal niks van dat wij daar ook rondliepen. Elke beweging die wij maakten volgden ze hahaah dus we voelden ons best wel bekeken.
Wij ergens in een of ander eet dingetje eten.. ik bestelde een noodle soup, maar kreeg een f***** scherpe curry zonder vlees of iets.. Naja hij was wel goed scherp, alleen ik zag hem niet aankomen dus die mensen laggen en het zweet brak me uit :P!
Fleur en ik samen die curry naar binnen werken en toen gingen we verder. We kwamen een jongen uit Laos tegen, maar hij sprak bijzonder goed Engels dus hij vertelde wat over het festival enzo en Fleur vroeg hem waar de wc was.. Zijn antwoord:
We have no toilets here, you go there and you help yourself! Oftewel.. pis maar lekker ergens op het veld tussen de auto's en zorg dat niemand je ziet :P.
Haha naja dat deed ze dan ook maar.. En iedereen deed dat trouwens hoor die naar de wc moest zo gaat dat hier in Laos.
We waren toch wel benieuwdn naar het concert, dus we kochten een entree kaartje.. en wilden ergens gaan zitten maar er waren geen stoelen. Nee natuurlijk die moet je ook los betalen hahaaha :P!
Naja wij dus betaald voor 2 tuinstoeltjes. Ze moesten nog een soundcheck doen en dat duurde gewoon letterlijk een uur. Eindelijk begon het..en tjaa wat moet ik erover zeggen.
Het was anders :P! Er waren elke keer danseressen (+ ladyboys) in mooie kostuums, een bandje speelde de muziek en er zongen zangers en zangeressen uit Laos en Thailand allemaal liedjes uit eigen land.
Geloof me.. de muziek hier is heeeeeeeeeeeeeel wat anders dan onze muziek. Elke keer een soort koeienbel erdoorheen en tjaa het lijkt een beetje op onze boerenmuziek uit Drenthe enzo.. misschien is dat wel de beste vergelijking.
Naja we vonden het na een uurtje wel weer mooi en gingen maar slapen!

Dag 2#
We zaten natuurlijk in de Bolaven dus het klimaatje hier is perfect.. Overdag wel warm maar niet bizar heet en 's nachts lekker koel dus we hadden echt heerlijk geslapen. Bijna geen muggen te bekennen dus jaa perfect gewoon zeg maar!
Vandaag wilden we de koffieplantages zien en de watervallen. Dus wij naar het busstation.. jaa we willen naar Tat Fane (de waterval). Dus zij wezen ons naar de grote weg en we snapten het niet want hier stonden allemaal busjes. Naja oke dus wij naar de weg toe lopen
en toen moesten we een tuktuk aanhouden als ie voorbij kwam. Dat duurde best wel lang en we wilden bijna de hoop opgeven en maar gaan lopen ofzo.. 10km verder was het.
Op een gegeven moment een overvolle tuktuk. Wij instappen.. jaa naar tat fane en wat gebeurd er.. rijdt ie precies de andere kant op. Dus wij dachten echt van.. uuuh jaa en nu.. Dus we draaiden om ineens midden op de weg.. reden weer een stukje.. en ineens draaiden we weer de andere kant op.
Waarom?? Geeeeen idee!! Misschien moest het busje HELEMAAL overvol zijn. Toen moesten we na 10meter ineens overstappen op een ander busje en we reden richting de waterval.
Er stond een andere toerist aan de kant van de weg en hij wilde ook in het busje stappen dus hij rennen naar het busje, maar gelukkig stopte hij wel voor hem.
Het was een Engelse man met gigantische camera's bij zich. Hij vertelde dat hij beroepsfotograaf was en ook naar de waterval ging. Toevallig sliep hij ook in hetzelfde guesthouse als wij.
Dus dat was wel gezellig om ff iemand te hebben waar je mee kon praten in plaats van elke seconde aangestaard te worden door de locals!
Het busje stopte voor de waterval en we stapten uit. Dus wij lopen richting de waterval, waar een resort bij ingebouwd is. En wat zagen we daar Koffie's Coffee.. De Nederlander waar wij op zoek waren.
Eindelijk gevonden dus.. en hier was inderdaad internet en de koffie zoals in de lonely planet beschreven stond. De Engelsman liep er ook heen en stelde zich voor. Hij was dus fotograaf van National Geographic.
Wel mooi dat hij niet uit de hoogte tegen ons erover deed, maar gewoon zei dat hij fotograaf was. Echt een vriendelijke en leuke man :)! Mister Koffie zei dat we een koffieworkshop bij hem konden doen. Dat bestond uit
1 dagdeel een koffietour door de plantages heen. Daar ging hij uitleggen hoe het groeit, de verschillende soorten koffie's en alles wat je maar kan bedenken en een andere dagdeel uit het zelf roosteren van koffiebonen in een wok.
Dat leek ons wel erg leuk dus dat gingen we ook doen. We hebben een tijdje met Mr. Koffie gesproken en hij was echt erg aardig. Hij woont al 7 jaar in Laos en was getrouwd met een Laotiaanse vrouw en had 2 kinderen. Nu is hij soort van gescheiden ofzo ?
Naja goed anyways Fleur had ook een foto gemaakt van de Tat Fane waterval wat precies tegenover het resort lag. Dus Fleur nam een paar mooie foto's van de waterval en daarna begon de koffietour.
Meneer Koffie nam ons mee naar een plantage achter het resort en hij wist echt zoooo veel van koffie's. Dus is geen wonder dat hij Mr. Koffie wordt genoemd!
Hij heeft echt uren over het proces gesproken hoe koffie gemaakt wordt en het was wel interessant om dit te horen..
want ik heb nooit geweten dat het zo een complex verhaal was.
Toen we terugkwamen hebben we nog even koffie gedronken met de groep, want het was echt een gezellige groep waar we mee gingen.
Er was ook een jonger Brits stelletje die ook in onze guesthouse sliepen die erg aardig waren en daar hebben we tijdje mee zitten kletsen.
Goed het was tijd om terug te gaan.. maar uhh de fotograag ging achterop bij mr. koffie zn scooter, het britse stelletje hadden eigen scooters.. en wij moesten dus met de tuktuk terug..
Alleen reden ze al niet meer! Tjaa balen we hadden het kunnen weten.. dus er zat niks anders op om te gaan lopen.
Maarja de weg was donker en de auto's reden hard, dus Mr. Koffie stelde voor dat we ook makkelijk een lift konden regelen.. en jaa hoor er stopte direct een auto om ons mee terug te nemen naar Paksong.
Een mooie Range Rover met een Laotiaans stelletje.. ze spraken geen Engels.. maar wel echt super lief dat ze ons mee namen.
Want jaa in Nederland zou ik dat niet zo snel durven hoor.. we zaten lekker comfortabel en wilden bijna weer gaan liften als we naar de watervallen gingen.
We waren thuis en waren toch wel moe van de dag dus we gingen lekker slapen.

Dag 3#
Ff een chilldagje.. Mr. Koffie was er vandaag niet en de volgende dag zouden we bij hem dus de workshop afmaken met het roosteren van onze eigen bonen.
Vandaag wilden we ergens op internet, maarja het was gewoon een dikke no havee! Het britse stelletje vertelde ons dat zij een restaurantje hadden gezien met internet aan de andere kant van het dorp.
Dus wij liepen erheen en gingen hier ook gelijk eten. Wat wel geinig was.. was dat ze een grote roofvogel hadden die gewoon op een stoel stond.. gewoon als huisdier omdat het kan ofzo?
Fleur was een beetje bang voor de vogel..en logisch want dat beest was gewoon los.. en hij keek je ook echt zo aan als je langsliep.
Gelukkig deed internet het en konden wij even onze bankzaken en dingetjes doen.
Fleur begon hoofdpijn te krijgen en we moesten ff wat gaan doen. In dit restaurantje verhuurde ze ook scooters.. en wat voor 1.
Hij was echt duur en het was me toch een barrel! Het was ook een schakelbrommer en daar hadden we allebei nooit op gereden. Maar er zat niks anders op want ze hadden nergens anders scooters in Paksong.
Wel was het voordeel dat wij deze barrel 24 uur hadden en dus ook de volgende dag naar de workshop konden rijden zonder die ellendige tuktuk weer te hoeven nemen.
Goed ik ging rijden op de schakelbrommer.. en ik werd woest! Dat ding schakelde voor geen meter, het stuur zat scheef, de display deed het niet.. completee barrel, maarja dat is alles in Laos haha.
Ik kreeg het een beetje onder de knie en we gingen de andere watervallen verkennen die om de buurt van Tat Fane te zien waren.
Overal stond beschreven dat Tat Fane de mooiste waterval was, maar dat vonden wij dus echt niet want die andere 2 watervallen die wij vandaag hadden gezien waren veeeel mooier en daar kon je ook zwemmen.
Helaas hadden Fleur en ik allebei lange kleding aan en uh,.. last van de darmpies dus dat ging voor ons helaas niet.
Gelukkig ging Fleur dr hoofdpijn wel redelijk weg en aan het einde van de middag reden we terug naar onze guesthouse.
We gingen weer naar het cyber restaurantje om even te skypen met het thuisfront en wilden daar ook gelijk eten..
Maar hier maakte we toch wat bizars mee..
Oke dus wij gewoon eten en er komt een Thaise man aanrijden in een grote truck. Hij stapte uit (jaar of 40) met 3 piepjonge meisjes (6 jaar).
Dus zij gingen aan een tafeltje zitten.. naja nog steeds niks raars.. maar ineens bestelde hij bier. Niet alleen voor zichzelf, maar ook voor die meisjes.
Dus Fleur en ik hadden zoiets van okee dat is wel echt raar. Ik wilde er wat van zeggen en begon me kwaad te maken. Want hij was erg opdringerig tegen de meisjes en drong aan dat ze alles opdronken
en bestelden meer.. Goed ik ging ff naar de wc om ff te kalmeren want was zo in staat om hem bij zijn strot te grijpen.
Toen ik terugkwam zag ik dat hij met Fleur aan het pratenn was.. En Fleur zei tegen hem van.. het is niet de bedoeling he dat kinderen bier drinken? Dat hoort toch niet!
Dus hij van.. noo it's okaayyy theeeyy my friends they my friends. Dus ik werd kwaad en begon naar hem te roepen dat ik het niet normaal van hem vond. Dus ik liep naar zijn busje toe om ff te kijken en
Fleur liep naar de meisjes toe om te vragen of zij bier lekker vonden. Ze knikte maar jaa.. maar we zagen elke keer hun gezichtjes vertrekken als zij een slok namen.
Ik naar zijn auto en zag daar twee oudere jongens zitten van een jaar of 12. Ik vroeg of ze Engels konden, maar ze begrepen me helemaal niet. De jongens zagen er niet echt goed verzorgd uit dus ik werd nog kwaaier.
Want jaa er gaat van alles door je heen.. kinderhandel, kindermisbruik of weet ik veel wat. Dus ik werd pissed en begon allerlei vragen op hem af te vuren.
Toen kwam de serveerster erbij en nam Fleur apart. Ze vertelde dat in Laos kinderen verkocht worden door hun ouders aan rijke boeren om in hun plantage te werken en dat bier drinken onder kinderen normaal was.
Wij vonden het allebei een sterk verhaal, maar je bent in een ander land dus wat ga je doen toch? Fleur wilde vragen over sexmisbruik en toen stond de Thaise man op en begon te zeggen dat het allemaal oke was..
De serveerster wilde wat erover vertellen, maar zij kreeg geen kans omdat die man haar steeds onderbrak. Ik werd kwaaier en kwaaier en begon naar hem te roepen dat ik hem zou willen arresteren en dat dit zwaar tegen de regels is.
Okee dat kinderen verkocht worden door hun ouders en werken.. dat is 1 ding.. Echt heel zielig want mijn hart breekt gewoon al op het moment dat ik het type en erover nadenk.
Maaar die 2 onverzorgde jongens in de truck, kinderen van 6 jaar oud dronken voeren en ineens die onderbreking bij het woordje sex.. jaa dat is wel heel verdacht.
Fleur stelde voor om maar weg te gaan, maar ik wilde naar het politiebureau om te vragen. Dus we stapten op de scooter en reden naar het politiebureau.
Wij vragen of er politie is.. maar eehh NO HAVE! Jezus wat voelde ik mij verslagen zeg.. voelde me zo ontzettend kut, want we konden helemaal niks doen en ik wist gewoon zeker dat dit zaakje niet zuiver was.
We gingen maar met een verslagen gevoel terug en hebben maar geprobeerd om in slaap te komen.

Dag 4#
Toen we op stonden dachten we na over wat er gebeurd was.. en eigenlijk had het best gevaarlijk kunnen zijn wat wij deden.
Want ik bedoel je bent in een vreemd land en om je te bemoeien met dit soort zaken was niet aan ons. Maarja emoties zijn soms sterker dan gedachtes.
Wel waren we allebei blij dat we tenminste iets geprobeerd hadden.
Goed genoeg over dit onderwerp, want ik begin me alweer rot eronder te voelen..
Vandaag de koffieworkshop dus! Wij op de scooter erheen en we hadden om 10 uur afgesproken met Mr. Koffie. Normaal zijn wij nooit op tijd in Nederland, maar hier op reis lukt het ons aardig haha.
Dus wij waren er op tijd, maar geen meneer koffie??! Mmm raar want we hadden toch echt afgesproken met hem dus wij ff koppie thee doen en toen hoorden we hem binnen komen.
Gelukkig was hij ons niet vergeten, maar we zaten nog steeds met die rare gebeurtenis in ons hoofd en we vroegen hem hoe of wat.
Hij vertelde dat het strafbaar is om zoiezo kinderen alcohol te schenken, maar ook mag je niet met een local (dus iemand uit Laos) in hetzelfde huis slapen als
je niet met elkaar getrouwd bent. Dus jaa wat we gisteren zagen was strafbaar en hij gaf ons een telefoonnummer die wij konden bellen als we het nog een keer zagen.
Dit was een instantie die dus tegen kinderhandel is.. want hij dacht dat dit waarschijnlijk een kinderhandelaar was en misschien ook wel sexueel misbruik maakte, omdat hij die meisjes dronken
voerden en de jongens niet..
Oke onze workshop begon en hij liet zien hoe hij dus koffiebonen wokte in een pak en ze op deze manier roosterde. Het zag er simpel uit, maar toen we zelf mochten proberen was het toch best nog wel lastig.
Er zit een bepaalde slag in vanuit je pols om die koffiebonen om te scheppen, maar als je dat eenmaal te pakken had ging het goed.
Het leuke van deze manier om te roosteren is dat je koffie met elke roostering dus anders smaakt.. omdat sommige bonen heel donker worden, dus sterk zijn en sommige lichter zijn.. en dus minder sterk zijn.
Dus elke kop koffie is anders en volgens hem is dat ook het mooie eraan.. omdat je allemaal verschillende aroma's hebt op deze manier.
Ik vond dat roosteren echt cool.. nadat ze geroosterd waren goot hij alle bonen in een grote rietenmand en gooide hij de bonen in de lucht en ving ze weer op in de mand om ze op deze manier af te laten koelen.
En zo ging het dus een tijdje door.. Wij roosterden de bonen en hij koelde ze af.
Toen we genoeg bonen geroosterd hadden deed hij alle bonen in een zak en die krijgen wij mee naar huis.. Dus als je eigen gewokte bonen wilt drinken kom gezellig langs als we er weer zijn!!!
Meneer koffie vond ons natuur talenten en we bleven nog ff zitten en lekker babbelen met hem en zijn zoontje.
Zijn zoontje is 4 jaar oud en heet Sjonnie haha :)! Hij spreekt vloeiend Nederlands en Laos.. hij zat vet schattig lekker filmpjes te kijken op papa zijn laptop en we hebben hem echt de hele dag zien eten
een echte bourgondier dus!
We kwamen weer de fotograaf tegen van National Geographic en hij wilde onze koffie proberen.. hij vond hem lekker zei die haha maarja dat zou ik ook zeggen :P!
Toen we onze koffie hadden ingeladen (gewoon 1 kg haha) gingen we door naar een andere waterval die wij nog niet hadden gezien. Dit keer hadden we zwemkleding aan.. maar helaas liet onze buik nog steeds te wensen over.
Dus wij naar die waterval en echt.. wat een weg! Gewoon kuilen van een halve meter diep.. onverharde weg met allemaal gekke bochten en kleine afdalingen.
En je had me moeten zien op die schakelbrommer de held dat ik ben en dan op zo een barrel.. naja we kwamen dus aan bij de waterval en liepen erheen.
Mooie waterval hoor! Hij was niet gigantisch hoog ofzo, maar je had 3 stromingen en je kon weer in het water zwemmen. Ik wilde nog steeds met een waterval zwemmen dus sprong in het water maar we waren helemaal alleen dus ik wist
niet wat er in het water was.. en uhh of je er wel kon zwemmen zeg maar.
Ineens voelde ik iets langs mijn buik en schrok :P! Dus ik als Pieter van den Hoogenband naar de waterval gezwommen, want je kon daaronder zitten op een stenen verhoging.
Ik klom het water uit.. maar was kapot! Was natuurlijk niet helemaaal lekker en voelde echt ff alsof ik zou flauwvallen.. toch ff teveel inspanning gehad.. en uhh ook mijn sportconditie is drastisch naar beneden gegaan. Die lekkere
rijst gerechten eisen toch weer hun tol. Fleur heeft een paar mooie foto's geschoten van mij onder de waterval en toen zwom ik terug.
De stroming was alleen erg sterk en ik was niet echt op krachten.. Het ging net aan om terug te zwemmen, maar was kapot toen ik aankwam en zakte zowat door mijn benen heen.
Wel weer een goede les geleerd.. maagkramp + zwemmen.. dat is geen combi dus dat doen we niet meer want voelde me echt verrot en we moesten nog terug op de scooter.
We bleven een tijdje zitten en we kwamen wel weer bij gelukkig dus we gingen terug naar Paksong om de scooter af te geven.
Het meisje wilde meer geld want volgens haar hadden we de scooter te laat teruggebracht, maar ik wuifde het weg en zij dat we dit afgesproken hadden wat ook echt zo was. Dus toen accepteerde ze het, maar ze keek niet echt blij!
We liepen naar huis toe en we zagen weer wat ergs.. er werd een puppy aangereden!
Fleur zag het gebeuren en schreeuwde naar me de hond kijk kijk.. en toen ik opkeek zag ik de auto die het deed wegscheuren en de puppy piepte en probeerde naar de kant te strompelen. Twee andere grote honden begeleidde hem naar de kant
en mijn eerste reactie was.. ik moet erheen! Dus ik zette een sprint in en pakte de puppy van een klein meisje over. Blijkbaar was de puppy van haar want ze zag er verdrietig uit. Ik haalde snel onze medical kit tevoorschijn. Fleur kwam snel naast me zitten, trok de handschoenen aan en begon de pup te verzorgen.
De eigenares van de pup kwam ook bij ons zitten en gaf Fleur de spullen aan. De puppy had geluk, want alleen zijn snoet was bebloet en hij had een paar wondjes op zijn kopje, maar we konden niks ernstigs ontdekken.
Dus Fleur maakte de wonden schoon en meer konden we ook niet echt doen. De vrouw maakte een lekker plekje voor de pup en hij ging lekker liggen. We zagen hem al een beetje bij komen en waren blij dat het goed met hem ging.
Toen we terugliepen bleef Fleur die flits zien dat het hondje aangereden werd.. Natuurlijk erg triest om te zien.. stel je voor dat wij in Nederland een puppy aanreden.. Ik zou er kapot van zijn en misschien wel ff paar dagen niet meer de auto in durven..
Maar die klootzak reed gewoon keihard door alsof er niks aan de hand was. Ja erg triest beeld.. twee nare dingen gezien in twee dagen tijd.
We gingen naar huis toe aten ff wat en gingen slapen want de volgende dag vetrokken we uit Paksong en is het tijd voor het Champasak festival!!

Dag 5#
We checkten uit en zeiden gedag tegen Paksong.. Een bijzonder dorpje. Typisch Laos.. erg arm, maar toch zijn de mensen tevreden met wat ze hebben.
Wel echt mooi om te zien natuurlijk dat ze zo blij zijn met weinig. We bereidde ons alweer voor op een moeilijke rit naar Pakse en hij werd ook moeilijk!
We gingen in een busje zitten en we waren als enige.. ervaring leerde ons dat het busje helemaaaaaaaaaal vol moest zitten voordat we weggingen. En dat duurde gewoon 90 minuten voordat we begonnen te rijden.
Gelukkig zaten er niet zoveel mensen in het busje.. duss dit was een makkie voor ons! Alleen het wachten was een beetje vervelend, maarja geloof me..
Ze zijn trager dan de Surinamers en de Spanjaarden whaha wat een volk!

Okee dit was ons avontuur in de Bolaven. We hebben mooie watervallen en stukjes natuur gezien. Maar ook zijn we met onze neus op de feiten gedrukt hoe arm Laos eigenlijk is. Het is en blijft een ontwikkelingsland.
Ze hebben geen honger gelukkig, maar de voorzieningen hier zijn dramatisch. De ziekenhuizen hier zijn het slechtste van heel Zuid-oost Azie en het is een puinhoop.
De koeien eten plastic, soms plassen ze gewoon op straat, omdat ereen gebrek is aan wc's en jaa natuurlijk die man met zijn kinderhandel.. dat laat pas echt zien hoe moeilijk het mensen hier hebben.
Dus jaa Paksong was echt interessant, maar ook soms moeilijk om te zien hoeveel armoede er hier is.

Onze volgende avontuur staat alweer voor de boeg en dat is onze laatste stop voordat we naar Hanoi, Vietnam gaan.
Op naar het festival in Champasak.. nu maar hopen dat het leuk is want we hebben onze reis hierop aangepast...

Dankjewelll weer voor het lezen! Nog maar 2 maandjes en we zijn alweer terug. Ondertussen hebben we al meer dan 1500 foto's ofzo.. en jaa hopen dat we een aantal straks kunnen uploaden als we beetje normaal internet hebben.
Hier in Laos is het geen doen.. zelfs google duurt al 3 minuten om te openen.. dus dan weet je wel hoe slecht die verbinding hier is.

We loveee you all!! Sabaidee !!